„Objawienia” w Medjugorie na podstawie książki Doroty Rafalskiej „Medjugorie:prawda czy fałsz?”

Czasy współczesne to okres szczególnie obfitujący w objawienia maryjne: w Paryżu w kaplicy sióstr szarytek -1830, La Salette – 1846, Lourdes – 1858, Fatima – 1917, Akita w Japonii – 1974, Kibeho (Rwanda) – 1981 , Medjugorie – 1981. Chociaż żadne objawienia prywatne nie mogą stanowić podstawy wiary, jednak mogą pomóc ludziom w pogłębianiu pobożności. Oczywiście pod warunkiem, że nie stoją w sprzeczności z Nauką i Tradycją Kościoła. Od ponad trzydziestu lat Medjugorie przyciąga tłumy pielgrzymów z całego świata. Wielu z nich przeżywa tam swoje nawrócenie, wielu wraca zupełnie zmienionych. Pomimo faktu, iż biskupi Mostaru : Ratko Perić oraz jego poprzednik Pavao Žanić wypowiadali się negatywnie o domniemanych objawieniach, natomiast Kościół Katolicki nie wypowiedział się jeszcze ostatecznie na temat ich prawdziwości, pielgrzymi udają się tam z przeświadczeniem, że jest to miejsce prawdziwych objawień maryjnych.

Ludzie powinni stale mieć na uwadze, że nie można wiary opierać tylko i wyłącznie na doznaniach sensualnych , nie poddając ich rozumowemu rozeznaniu, a jakże często zafascynowani, entuzjaści rzekomych objawień mówią: „Ja tego doświadczyłem…” i nie przyjmują żadnych przeciwnych argumentów. -Ale tak mówi fenomenolog – ktoś, kto wierzy tylko osobistemu doświadczeniu, przez co w łatwy sposób może zbłądzić , bo subiektywizm poprowadzi go drogą odmienną od prawdy.

Ponieważ nie ma jeszcze ostatecznej opinii Kościoła w sprawie Medjugorie, to warto samemu zapoznać się z publikacjami zgłębiającymi te tematykę. Książka Doroty Rafalskiej „Medjugorie: prawda czy fałsz?” stanowi wnikliwe studium badań naukowych nad fenomenem Medjugorie w świetle kryteriów psychologiczno – teologicznych.

Autorka dokonuje analizy, rozróżniając wpierw następujące kryteria:

1. Kryteria teologiczne
   
   1. Regula fidei
      W świetle tej reguły należy stwierdzić czy przesłanie związane z objawieniem prywatnym powoduje głębsze rozumienie prawd Objawienia publicznego. Orędzia pochodzące od Boga powinny być zgodne z Objawieniem i wolne od jakiegokolwiek błędu.
   2. Regula oboediantiae
      Według tej reguły warunkiem decydującym o Bożym pochodzeniu wizji czy objawień jest pokorne podporządkowanie : wizjonerów, wiernych oraz objawiającej się Postaci Kościołowi hierarchicznemu.
   3. Regula dignitatis
      Reguła ta głosi , iż objawienia Bożego pochodzenia winna charakteryzować godność oraz powaga. Dotyczy to zarówno objawiającej się Postaci, jak i okoliczności związanych z objawieniem.
   4. Regula a fructibus cognoscite illos
      Wedle tej reguły – jeśli objawienie jest Bożego pochodzenia, winno ono zrodzić owoce świętości w życiu wizjonerów i wiernych oraz pobudzić do wzrostu nowe działa  charytatywno – apostolskie.
   5. Regula miraculi
      Reguła ta głosi, że objawienie, którego źródłem jest sam Pan Bóg jest naznaczone pewnym nadnaturalnym zjawiskiem – cudem, świadczącym o jego Boskim pochodzeniu.
2. Kryteria psychologiczne

   Reguła wiarygodności świadków (regula veritatis testum) sprowadza się do weryfikacji czy wypowiedzi domniemanych wizjonerów są z godne z prawdą (I kryterium) oraz czy charakteryzują się prostotą (II kryterium).

   W dalszej części swojej pracy pani Dorota Rafalska dokonuje wnikliwej analizy treści orędzi oraz ich formy w świetle przyjętych kryteriów badawczych. Analiza ta pozwala wyłonić liczne nieścisłości, czy wręcz błędy:

   1. Najświętsza Maryja Panna

      Matka Boża, która wizjonerom przedstawia się jako Gospa mówi o Panu Jezusie przeważnie używając zwrotu „mój Syn Jezus” – co ukazuje Drugą Osobę Trójcy Świętej jedynie w kontekście zależności od Jego Matki. W pewien sposób umniejsza to rolę Syna Bożego, zaś na pierwszy plan wysuwa Maryję.

      W orędziach z Medjugorie domniemana Matka Boża wysuwa postulat uwielbienia jej osoby – życzy sobie wprowadzenia dwóch świąt ku jej czci , przy czym na uroczystość swoich narodzin wyznacza datę 5 sierpnia – inną niż kalendarz liturgiczny Kościoła. Gospa stawia siebie w miejsce Trójcy Świętej i do jednej z grup modlitewnych kieruje wezwanie, żeby nie wielbili samych siebie, gdyż to Ona ma być w nich uwielbiona. Według nauki KK celem kultu Najświętszej Maryi Panny jest uwielbienie w Trójcy Jedynego Boga.

      Kolejną wątpliwość budzi fakt, iż Gospa twierdzi, że sama wybrała parafię św. Jakuba na miejsce realizacji swoich planów, co wskazuje na to, że domniemana Matka Boża jest głównym czynnikiem sprawczym „objawień” w Medjugorie. Taka postawa Gospy jest niezgodna z wynikającą z Tradycji postawą Najświętszej Maryi Panny, której rolą jest jedynie wypełnianie woli Bożej.
      
      Zjawa z Medjugorie przejmuje rolę kompetentnej władzy kościelnej, m.in. ustanawiając 3 rodzaje błogosławieństw (miłości i pokoju, specjalne, „dla wszystkich stworzeń”), podczas gdy uprawnienia do wprowadzania sakramentalnych błogosławieństw przysługują jedynie Stolicy Apostolskiej. Ponadto rzekoma Matka Boża w bardzo negatywny sposób wypowiadała się na temat biskupa Mostaru – Pavao Žanića. W orędziach z 19.12.1981, 20.01.1982 oraz 15.04.1982 Gospa oskarżyła biskupa Žanića o wprowadzenie niepokoju i zamieszania w lokalnym Kościele poprzez wydanie pochopnych decyzji o przeniesieniu dwóch niesubordynowanych franciszkanów. Domniemana Matka Boża wzywała biskupa do zmiany postawy i poddanie swej woli pod głoszone przez wizjonerów orędzia. W późniejszym czasie jej wypowiedzi zakrawały wręcz o groźby np. w orędziu z 18.06.1983 roku Gospa zapowiedziała, że jeżeli biskup nie uwierzy w Jej „objawienia” to dosięgnie go zarówno Jej sąd, jak i sąd Jej Syna Jezusa. ¹ W orędziu z 31.08.1982 r. domniemana Matka Boża stwierdziła, że otrzymuje od Boga to, co uzyska dzięki modlitwie. Jednak nauka kościoła w kwestii obcowania świętych jasno stanowi, oprócz modlitwy zwyczajnej, święci (czyli również Maryja) modlą się także „modlitwą swoich zasług”, czyli Matka Boża otrzymuje znacznie więcej łask niż wynikałoby z orędzia.
      
      Orędzia dotyczące Gospy nie przekazują w sposób czysty i integralny depozytu wiary, tak jak tego wymaga Regula fidei. Nie są również zgodne z Regula dignitatis, gdyż nie odpowiadają godności i powadze Boga.

   2. Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty
      
      Chociaż objawienia w Medjugorie trwają już przeszło trzydzieści lat i dotyczą wszystkich Osób Boskich, to określenie „Trójca Święta” ani razu w nich nie występuje.
      „Brak trynitarnego wymiaru może doprowadzić do pojmowania jednej z Osób Trójcy bez żadnych odniesień do Innych, co sugerowałoby jakieś ich zasadnicze oddzielenie. To zaś byłoby błędem – czymś niezgodnym z wiarą katolicką.”  ²
      
      W orędziu z 27.07.1981 roku Gospa objawiła, że ” Jezus został umęczony za swoją wiarę” . Twierdzenie to stoi w sprzeczności z nauczaniem Kościoła katolickiego, który mówi, że Jezus jako Syn Boży współistotny Ojcu już od chwili poczęcia posiadał wizję uszczęśliwiającą , która wyraża się w pełnym rozumieniu Boga i wszystkiego co Go dotyczy. Wiara zaś stanowi jedynie zalążek tej wiedzy, którą człowiek ma posiąść w życiu wiecznym. Ponadto przesłanie mówiące o tym, że „Jezus został umęczony za swoją wiarę” jest odmienne od nauczania Kościoła z drugiego powodu – otóż Jezus Chrystus poniósł śmierć na krzyżu , żeby zbawić ludzi – to podstawa wiary chrześcijan.
      
      Autorka „Medjugorie:prawda czy fałsz? ” wskazuje także na błąd w orędziu z 4.09.1982 roku, w którym domniemana Matka Boża oznajmiła, że Jezus woli, gdy ludzi zwracają się do Niego bezpośrednio niż za czyimś pośrednictwem. Orędzie to kłóci się z tym czego naucza Kościół w prawdzie wiary o obcowaniu świętych , która mówi o tym, że do Boga modlić się należy bezpośrednio oraz za wstawiennictwem świętych.
      
      Kolejną wątpliwość budzi orędzie z 13.09.1981r., podczas którego Gospa wskazując na wizerunek Jezusa powiedziała: „Oto wasz Ojciec”. Wypowiedź ta jest wieloznaczna i może prowadzić do interpretacji niezgodnej z Magisterium Kościoła.
      
      Na podstawie analizy orędzi dotyczących Boga pani Dorota Rafalska stwierdza, że nie są one zgodne z regułą wiary – nie przekazują w sposób „czysty i integralny depozytu wiary” oraz nie są zgodne z regułą godności (brak w nich jasności), co może prowadzić do interpretacji odmiennych od nauczania Kościoła.

W kwestiach takich jak: szatan, rzeczy ostateczne (niebo, czyściec, piekło), nawrócenie, zbawienie, świętość, łaska Boża, środki duchowego rozwoju oraz tajemnice przekazane wizjonerom przez Gospę, również nie brak niejasności, prowadzących do interpretacji niezgodnych z Magisterium Kościoła. Ponadto autorka książki „Medjugorie: prawda czy fałsz?” wskazuje na liczne niezgodności z przyjętymi kryteriami badania objawień oraz tłumaczy na czym polegają błędy występujące w orędziach.

Pani Dorota Rafalska w swojej pracy prezentuje także argumenty przemawiające za tym, że „objawienia” z Medjugorie nie spełniają kryteriów psychologicznych , chociażby ze względu na posługiwanie się kłamstwem przez wizjonerów – Vicka Ivanković przyznała się do takich praktyk w wywiadzie z Bubalą, zaś Maria Pavlović odwoływała swoje wcześniejsze zeznania uznając je za nieprawdziwe.

Gorąco polecam przeczytanie książki Doroty Rafalskiej „Medjugorie: prawda czy fałsz?” zarówno osobom o ambiwalentnym, czy wręcz sceptycznym nastawieniu do domniemanych objawień , jak również wszystkim, którzy już przyjęli do swojego życia Gospę oraz Jej orędzia. Warto spojrzeć na domniemane objawienia z nieco szerszej perspektywy , zobaczyć jak owe orędzia prezentują się w zestawieniu z dokumentami Kościoła, poznać oświadczenia władzy kościelnej oraz diecezjalnej komisji dochodzeniowej , razem z panią Dorotą Rafalską spojrzeć wnikliwym, analitycznym okiem – jak fenomen Medjugorie wygląda w świetle przyjętych kryteriów psychologiczno- teologicznych. Warto się zastanowić – by nie szukać Boga tam, gdzie Go nie ma, i nie podążać za fałszywym kultem, ale iść drogą Prawdy, zgodnie z nauką i wskazaniami Tradycji Kościoła.

Dodam na zakończenie, że po dokonaniu dogłębnej analizy , stanowisko pani Doroty Rafalskiej jest negatywne – objawienia z Medjugorie nie mogą pochodzić od Boga!